سس خردل دبه ای ممکن است سطح قند خون را کاهش دهد.
یک مطالعه کوچک انسانی نشان می دهد که مصرف داروهای کاهنده قند خون همراه با جوشانده سبز خردل ممکن است سطح قند خون را در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 به طور موثرتری نسبت به دارو به تنهایی کاهش دهد.
ممکن است از پسوریازیس محافظت کند. مطالعات حیوانی نشان می دهد که رژیم غذایی غنی از دانه خردل ممکن است به کاهش التهاب و بهبود ضایعات ناشی از پسوریازیس کمک کند.
ممکن است علائم درماتیت تماسی را کاهش دهد. تحقیقات حیوانی نشان می‌دهد که دانه‌های خردل ممکن است بهبود را تسریع کرده و علائم درماتیت تماسی را کاهش دهد، وضعیتی که در آن پوست بدن پس از تماس با یک آلرژن، جوش‌های خارش‌دار ایجاد می‌کند.
ممکن است در برابر عفونت ها محافظت کند. آنتی اکسیدان های موجود در دانه خردل ممکن است در برابر باکتری ها و قارچ ها از جمله E. coli، B. subtilis و S. aureus محافظت کنند.
اگرچه امیدوارکننده است، اما تعداد مطالعاتی که از این مزایا حمایت می کنند کم است. علاوه بر این، بیشتر در سلول ها یا حیوانات با استفاده از عصاره خردل انجام شده است.
بنابراین، مشخص نیست که آیا مصرف دانه، برگ یا خمیر خردل می‌تواند اثرات مشابهی داشته باشد. قبل از اینکه بتوان نتیجه گیری های قوی انجام داد، تحقیقات بیشتری لازم است.
خوردن دانه ها، برگ ها یا خمیر خردل به طور کلی برای اکثر افراد بی خطر در نظر گرفته می شود، به خصوص زمانی که در مقادیری که معمولاً در رژیم غذایی افراد معمولی وجود دارد مصرف شود.
گفته می شود، مصرف مقادیر زیاد، مانند آنهایی که معمولاً در عصاره خردل یافت می شود، ممکن است منجر به درد شکم، اسهال و التهاب روده شود.
همچنین گزارشی مبنی بر ابتلای زنی به درماتیت تماسی وجود دارد که پس از گذاشتن پچ دارویی چینی حاوی دانه‌های خردل مستقیماً روی پوستش ایجاد شده است.
در نهایت، دانه ها و برگ های خردل نپخته حاوی مقدار قابل توجهی گواتروژن هستند. اینها ترکیباتی هستند که می توانند با عملکرد طبیعی تیروئید، غده ای که مسئول تنظیم متابولیسم شما است، تداخل ایجاد کنند.
بعید است که این مشکل در افرادی که عملکرد تیروئید طبیعی دارند ایجاد کند. با این حال، کسانی که عملکرد تیروئید ضعیفی دارند ممکن است بخواهند دانه ها و برگ های خردل را قبل از خوردن خیس کنند، بجوشانند یا بپزند یا به طور کلی مصرف خود را محدود کنند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.