چرم ورنی ماده رویایی سازندگان است. به خوبی برش می دهد؛ یک بخیه نگه می دارد. می توان آن را رنگ کرد، مهر زد یا ابزار کرد. گرم است اما قابل تنفس است. قوی است اما انعطاف پذیر است.
اما ردپای زیست محیطی سنگینی دارد. دباغی مدرن از نمک های کروم برای اتصال متقاطع فیبرهای کلاژن استفاده می کند و مقادیر زیادی فاضلاب ایجاد می کند. و البته، پوست بیشتر از صنعت گوشت و لبنیات است که بسیاری از مردم آن را از نظر زیست محیطی ناپایدار می دانند.
نگرانی برای پایداری یک موضوع مشترک در میان کارآفرینانی است که در تلاش برای ارائه جایگزین های چرمی به بازار هستند. اینها پشم های مصنوعی موجود در کفش ها و کیف های ارزان قیمت نیستند.
منسوجات چرم ورنی مانند ساخته شده از منابع غیر حیوانی، که گاهی اوقات چرم های گیاهی نامیده می شوند، به عنوان محصولات درجه یک برای کالاهای سطح بالا قرار می گیرند.
چندین نمونه جمع آوری کرد و در یک کلام قانع کننده هستند. گیاهان و قارچ ها به موادی تبدیل می شوند که به طور موثر چرم ورنی را تقلید می کنند. نرمی سخت، چسبندگی جزئی و احساس سنگین چرم وجود دارد.
و هر یک داستان پایداری برای گفتن دارند، داستانی که برخی از صاحبان برند فکر می‌کنند مشتریان آن را قانع‌کننده می‌دانند.
به گفته نیکول رالینگ، مدیر اجرایی Material Innovation Initiative، یک سازمان غیرانتفاعی که برای پیشرفت مواد نسل بعدی تلاش می کند، بازار کلی چرم ورنی فله سالانه حدود 80 میلیارد دلار است.
فروش کالاهای چرمی تمام شده بالغ بر 400 میلیارد دلار است. حتی یک تکه کوچک از آن بازارها برای چرم های جایگزین برنده خواهد بود.
می‌گوید که مواد چرمی ساخته شده از گیاهان پیشرفته‌ترین هستند، تا حدی به این دلیل که ساخت آن نسبتاً ساده است. او پیش‌بینی می‌کند که فروش آنها تا سال 2025 به 1 میلیارد دلار خواهد رسید.
محصول بعدی چرم قارچ و به دنبال آن چرم کشت سلولی خواهد بود. او می گوید: «مساله مقیاس است. بسیاری از این فناوری‌ها در مقیاس کوچک‌تر هستند و هنوز نمی‌توان آنها را در بازار انبوه به کار برد.»
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.